Serin bir sabahtan gunaydin,
"Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük; Bugunde ölmedim anne"
Yazmadim son gunlerde; aslinda yazamadim. Bir seyler yapmadigim icin degil, icimdeki aci biraz hafiflesin diye. Cuma günü Ege denizinde yasanan, nispeten Sakiz adasini ama en çok ta Izmir'i vuran depremden dolayi yazamadim. An itibari ile olu sayisi 100 deniyor. Genci, yaslisi, kadini, erkegi... Dert oldu bana; tamda kis agzi geride kalanlar ne yapacaklar, nasil yapacaklar, nereye gidecekler? Sadece ustlerindeki kiyafetle kalakaldilar.
Guzel haberler de goruyorum; insanlarin nasil tek yurek olduguna, nasil yardimlastigina, paylastigina dair; az da olsa ısınıyor yuregim. Her ne kadar uzakta olsak ta kalbimiz sizlerle...
Cogu kisi icin bedduadir bu dilegim. Dilerim kimse yasattigi/vesile oldugu ne varsa yasamadan geçip gitmesin dunya seferinden!
Yurek dolusu sevgiler
Benek & Haylaz & Zeliha
Comments
Post a Comment