O kadar çok duydum ki bu tepkiyi "kedi çocuklarım / anneleriyim" dediğimde!
Hatta birinci derece akrabalarımdan biri demişti onları barinak veya sokağa bırakıp, birini bulup kendi çocuğumu yapmam" gerektiğini.
Onların benim çocuğum olmadığının ve olamayacağının ben fazlası ile farkındayım; merak etmeyin. Buna ilave olarak; evde büyümüş bir canlıyı sokaga bıraktığınızda en fazla 3 gun yaşayabilir. Barınaklar deseniz ayni keza; çoğunda hastalık açlık ve yoklukla elele.
Kendi doğurduğu hayatların sorumluluğunu almayanlar genelde benim korumacı tavrımı eleştirenler. Evet; Benek ve Haylaz'i asiri koruyor, kolluyor ve hatta simartiyorum; sefaları olsun.
Ve evet; Zelcestan'a gelen/sığınan her can icin de elimden geleni yapıyorum; daha az once gelen köpeğe hem mama verdim, hem enfekte olan gözüne ilac damlattim.
Gerek mama bağışları, gerek kendimden kısıp aldigim balik, sosis, vb ilavelerle onları da şımartıyorum. Evet; damla iğrenmeden tedavilerini yapiyor, yetmedigim yerde kuruluşlardan yardım istiyorum...
Peki siz; eleştirip duranlar "çocuğum demeeee" diyenler; siz ne yapıyorsunuz çıkarsız bir şekilde, insan hayvan demeden yardım etmek, dünyayı daha yaşanır kılmak icin?
Comments
Post a Comment